در قلب شهر کرمان، چراغی روشن است که از سال ۱۳۴۲ به همت و نیت پاک واقف بزرگوار، زنده‌یاد محمدحسین کرمانیان افروخته شد؛ چراغی که به پشتوانه وقف‌نامه‌ی او و تحت تولیت استاندار وقت کرمان همچنان فروزان مانده و مسیر زندگی نسل‌های آینده را روشن ساخته است.

مرحوم کرمانیان، تاجر نیک‌اندیش دیار کریمان، که فرزندی نداشت، با نگاهی سرشار از ایمان و مسئولیت اجتماعی آرزو می‌کرد دارایی‌اش پناهگاهی برای کودکان یتیم و بی‌سرپرست این سرزمین شود. او می‌خواست پس از خود، سرمایه‌اش نه در انباشت و میراث مادی، بلکه در پرورش انسان‌ها و حمایت از کودکان بی‌پناه معنا پیدا کند. پس از درگذشت ایشان در سال ۱۳۴۰، وارثان وفادار به وصیت و نیت خیرخواهانه‌اش، یک‌پنجم از دارایی او را وقف کردند و با همراهی وکیل و مسئولان وقت، به‌ویژه استاندار کرمان که زمینی برای این هدف اختصاص داد، بنای مؤسسه خیریه و غیرانتفاعی محمدحسین کرمانیان گذاشته شد.

از همان آغاز، این مؤسسه با مأموریتی روشن و انسانی شکل گرفت: ایجاد خانه‌ای امن برای کودکان ۲ تا ۷ ساله بی‌سرپرست، یتیم و بدسرپرست. جایی که نه فقط مأمن خواب و خوراک، بلکه مدرسه‌ای کوچک برای یادگیری، محیطی پر از مهر برای رشد روانی، و فضایی پویا برای پرورش جسم و روح باشد.

امروز، پس از بیش از شش دهه فعالیت، مؤسسه خیریه محمدحسین کرمانیان همچنان با همان آرمان اولیه و با تکیه بر وقف واقف بزرگوار، کمک‌های مردمی، نذورات و همراهی خیرین، در خدمت کودکان کرمانی است. این مؤسسه، نمونه‌ای زنده از موقوفه‌ای پویاست که همچنان میوه می‌دهد و لبخند هر کودک ساکن آن، نشانه تحقق آرزوی شریف واقف است.