دنیا مانند پژواك اعمال و خواستهای ماست. اگر به جهان بگویی: “سهم منو بده…” دنیا مانند پژواكی كه از كوه برمی گردد، به تو خواهد گفت: “سهم منو بده…” و تو در كشمكش با دنیا دچار جنگ اعصاب می شوی. اما اگر به دنیا بگویی: “چه خدمتی برایتان انجام دهم؟…”
دنیا هم بتو خواهد گفت: “چه خدمتی برایتان انجام دهم؟…”
 
*** هر كس به دیگری زیانی برساند و یا ضربه ای به كسی بزند، بیشترین زیان را خود از آن خودخواهد دید، چرا كه هركس در دادگاه عدل الهی در برابر اعمال ناروای خودش مسؤول است.
 
*** به هر كاری كه دست زدید، نیاز به خداوند و خدمت به مردم را در نظر داشته باشید، زیرا این شیوه ی زندگی معجزه آفرینان است.
 
*** درستكارترین مردم جهان، بیشترین احترام را بسوی خود جلب شده می بینند، حتی اگر آماج بیشترین بدرفتاری ها و بی حرمتی ها قرار گیرند.
 
*** تنها راه تغییر عادت ها، تكرار رفتارهای تازه است.
 
*** اگر شخصیت خود را با فعالیت‌های شغلی خویش می‌سنجید، پس غیرواقعی نیست اگر بگویید وقتی كار نمی‌كنید فاقد شخصیت هستید.
 
*** برای آغاز هر تحول در خود، ابتدا منبع تولید ترس و نفرت را در وجود خود شناسایی و ریشه كن كنید.
 
*** از مهم ترین كارهایی كه به عنوان یك آدم بزرگ می توانید انجام دهید این است كه گهگاه به شادمانی دوران كودكی برگردید.
 
*** اگر مختارید كه بین حق به جانب بودن و مهربانی یكی را انتخاب كنید، مهربانی را انتخاب كنید.
 
*** دروغ انفجاری است در اعتماد به نفس تو.
 
*** انتخاب با توست، می توانی بگوئی : صبح به خیر خدا جان یا بگوئی : خدا به خیر کنه، صبح شده …
 
*** به دل خود مراجعه کنید و نسبت به تمام کسانی که در گذشته از دست آنها ناراحت شده اید احساس محبت نمایید. هر جا ناراحت شدید اقدام به بخشش و عفو نمایید.
عفو و گذشت پایه بیداری معنوی است.
 
*** عشقم نثار کسی است که با دستپاچگی در جاده‌ها از من سبقت می‌گیرد. به کسی که در گوشهٔ خیابان به حالت احتیاج افتاده ‌است، کمی پول بیشتری می‌دهم. بین جر و بحثهای مردم در یک سوپر مارکت می‌روم و سعی می‌کنم به آن محیط عشق ببرم. در غالب هزاران راه، هر روز، عبادت معنویم بخشیدن عشق است و نه اینکه یک مسیحی، کلیمی، بودایی یا مسلمان باشم بلکه سعی می کنم شبیه به مسیح، شبیه به بودا، شبیه به موسی، و یا شبیه به محمد باشم.
 
***آنان که به قضاوت زندگی دیگران می نشینند، ازاین حقیقت غافلند که باصرف نیروی خود در این زمینه، خویشتن را از آرامش و صفای باطن محروم می کنند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *